عزیزه زنگانه

یا هادی المضلین
****
گویی غروب نابهنگام سامرا فرا رسیده است.
نگرانی از نبض لحظه ها می بارد.
تشویش سنگینی بر شهر حکمفرماست.
غروب نابهنگام سامرا فرارسیده است و آسمان به میهمان تازه خود خوش آمد می گوید:
میهمانی که غرق در هاله سبز شهادت، آرام و مطمئن به سمت عرش الهی گام بر می دارد.
میهمانی که از قامت دلارای علوی اش عطر حضرت رسول (ص) می آیدعطر مدینه، عطر غربت غریبانه سامرا!
آه چه کردند سیاه جامگان با این هدیه الهی،با این بهار سبز پوش جاودانه!
چه کردند با یادگار رسول الله یادگاری که چلچراغ هدایت فرا راه گم کردگان حقیقت بود و متوسلین آستانش به رستگاری دست می یازیدند.
چه آزمون دشواری داشت این آیینه شکوه خداوند:
آنجا که “شیرها” با تمام درندگی رام حریم حرمت نامش گشتند.
آنجا که “تیرها” به برکت دست هایش به پرواز درآمدند.
آنجا که “شعرها” برابر قامت آسمانی اش قافیه باختند.
آنجا که دیوارهای سامرا نتوانست مانع از انعکاس پرتو جمال علوی اش در جهان شود. و آخرین آزمون چه آزمونی تلخ اما شیرین بود به شیرینی شهادت به شیرینی وصال!
… و چقدر مظلوم، چقدر غریب، چقدر نابهنگام دل به عروج واپسین سپرد!
* *
مولا!
ای آیینه هدایت الهی!
درود خداوند بر تو باد در چنین روزی که “عرش” به یادمان شهادتت به سوگ نشسته است!
درود خداوند بر تو باد در چنین روزی که “مدینه” به یاد فراقت، گیسو به خاک می ساید!
درود خداوند بر تو باد در روزی که قدم به عالم خاک نهادی و قدم از عالم خاک برداشتی!
درود خداوند بر تو باد و چلچراغ هدایتت؛ که هنوز هم روشن و نورانی فرا راه حقیقت پویان پوتو افشانی می کند!
درود برتو درود !
و نفرین بر قلم ها و زبان هایی که حرمتت را پاس نداشتند!
نفرین بر کسانی که بردگی شیطان را، به دوستی تو و ولایت خاندانت ترجیح دادند ؛
تا” شاهین” اعمالشان به سمت “دوزخ ” کج گردد !
مارا ببخشای ! که کوتاهی همت ما، باعث درازی دست نابکاران شد ؛تا حریم “حرمت ولایت”
را به تمسخر بگیرند!
مارا ببخش ! اگر نمای ساختمان هایمان بلند است و قدم های همتمان کوتاه !
ماراببخش ! اگر میز هایمان دراز است و قلم هایمان کند!
ماراببخش ! اگر سرهایمان شلوغ مصاحبه است و جیب هایمان اسیر مناقصه !
مارا ببخش اگر …..
مولا! ما را به برکت نامت ببخش!
به برکت مرامت !
که تنها همین را می توانیم از شما بخواهیم :
یا هادی المضلین ، یا وجیها عندالله ،اشفع لنا عندالله. !

***
سید علی اصغر موسوی